Άρθρα και Έρευνες
από την Επιστημονικά Υπεύθυνη του “Θάλπος Αττικής”, Γεωργία Σαντουρτζόγλου
Όλα ξεκίνησαν όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι και πως σκέφτεσαι. Όταν ένιωσα πως δεν θες τόσους ανθρώπους γύρω σου. Θέλεις το δωμάτιο σου, να μείνεις κάτω από την κουβέρτα και να νιώθεις ήρεμος.
Απορούσα, γιατί δεν θες να είσαι μαζί μας; Γιατί δεν θέλεις να παίξουμε; Γιατί φωνάζεις ενώ όλα γύρω σου είναι ήρεμα; Η απάντηση ήταν μια, ο αυτισμός. Γυρνώντας σχεδόν δέκα χρόνια πίσω στην πρώτη μας συνάντηση θυμάμαι ότι δεν ήταν αυτή που ίσως περίμενα. Οι πρώτες ημέρες φροντίδας μου σε σένα ήταν λίγο πιο δύσκολες, μέχρι να σε μάθω και να με μάθεις. Μέχρι να σε κατανοήσω.
Δουλεύοντας σε μια μονάδα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης έμαθα πολλά , πήρα πολλά αλλά το σημαντικότερο, νοιάστηκα ουσιαστικά για ανθρώπους που δεν γνώριζα. Το ίδιο έγινε για το “μεγάλο” παιδί που σύντομα κλείνει τα 44 έτη. Για μένα είναι ένας μικρός ήρωας που παλεύει με τον εαυτό του, που φοβάται σαν μωρό μην τον αφήσεις μόνο. Χρειάζεται φροντίδα. αλλά και πάρα πολύ αγάπη. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν μαθαίνεις να βάζεις όρια στα συναισθήματα σου.
Αυτό που μου έμαθε η εμπειρία μου με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι αν θέλεις μπορείς να συνδυάσεις πολλά πράγματα μαζί. Να δουλεύεις με όλο σου τον επαγγελματισμό, να προσφέρεις σε όσα έχουν ανάγκη, να τους βάζεις όρια σαν μικρά παιδιά όταν κάνουν αταξίες, να τους κάνεις μια αγκαλιά όταν δεν νιώθουν καλά, να διεκδικείς τα δικαιώματα τους, να τους προσέχεις όταν φοβούνται και πάνω από όλα να τους δίνεις αγάπη. Αυτό είναι το μεγαλείο του να δουλεύεις στην ψυχική υγεία.
Καθημερινά όλοι οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία βιώνουν προκλήσεις τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν. Είναι ένας χώρος ίσως πιο ιδιαίτερος από το ευρύτερο πλαίσιο της υγείας. Πέρα από την προσφορά και τη φροντίδα σε αυτούς τους ανθρώπους, θα πρέπει να κατανοήσεις τον κόσμο και τις εντάσεις τους ώστε να μπορέσεις να τις διαχειριστείς. Χρειάζεται όμως να βάλεις και τα δικά σου όρια. Να μην ξεχνάς ότι η Μονάδα είναι το σπίτι τους και αξίζουν το καλύτερο, ένα σπίτι που λειτουργεί με πρόγραμμα. Υπάρχουν στιγμές που για να σε αποδεχτούν στο σπίτι τους θέλει περισσότερο χρόνο από αυτόν που φανταζόσουν. Δεν πρέπει όμως να απογοητεύεσαι, πρέπει απλώς να συνεχίσεις να προσπαθείς.
Όλοι οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας καλούμαστε να προσφέρουμε με έναν ίσως διαφορετικό τρόπο μια καθημερινότητα έτσι όπως όλοι μας τη βιώνουμε. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι, απλώς κάποιοι με περισσότερες ανάγκες. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν δυσκολίες αλλά δεν παύουμε να προσπαθούμε για αυτές.
Ας δώσουμε λοιπόν, όλοι την ευκαιρία να ενημερωθούμε, να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε. Ο Απρίλιος είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό. Ας δώσουμε όλοι την αγάπη μας σε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους!
Αφιερωμένο στον Παύλο…
