Ψυχικές Διαταραχές
Από την Εργοθεραπεύτρια του “Θάλπος Αττικής” Λίνα Σακελλαρίδου
Ανάμεσα μας ζουν άτομα που γνωρίζουν ότι στο άμεσο μέλλον θα προδοθούν από τις φυσικές ικανότητές τους, που γνωρίζουν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποια στιγμή να χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο ως το πιο χρηστικό εργαλείο για να ζήσουν. Αλλά και πάλι μπορεί να μην γίνει έτσι, μπορεί να συμβεί κάτι λιγότερο καταστροφικό και ανατρεπτικό για την μέχρι τώρα ζωή τους.
Αγωνία για το αναπόφευκτο, αβεβαιότητα και ανασφάλεια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής ενός ατόμου με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ). Πρόκειται για μια απομυελωτική εκφυλιστική διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) που εμφανίζεται άξαφνα και απροσδόκητα στην ζωή του ατόμου και συνήθως στην πιο παραγωγική του ηλικία. Αποτελεί ταχεία διευρυνόμενη ασθένεια, η οποία από την βιβλιογραφία της στερεί την αισιοδοξία και την προοπτική. Χαρακτηρίζεται ως μια κατάσταση μάστιγας της ανθρώπινης λειτουργικής ενασχόλησης, η οποία όμως γεννά ήρωες, διότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν την τόλμη να πουν ότι «θα ζήσουν» κι ας έχουν άγνοια για το αύριο. Όχι παράτολμα και επικίνδυνα, αλλά ουσιαστικά.
Οι πάσχοντες από ΣΚΠ μας διδάσκουν την σημαντικότητα της καθημερινότητας, υποδεικνύουν την έννοια και την αξία του χρόνου, το κάθε λεπτό είναι αρκετό για μια νέα εμπειρία για να γευτούν τη ζωή. Δεν ζουν για το τώρα, αλλά γεύονται το παρόν και λαμβάνουν όλα τα συστατικά που χρειάζονται για να συνεχίσουν. Η κάθε μέρα λειτουργεί ως εφαλτήριο για το αύριο, είναι υποκίνηση και αφετηρία, είναι πηγή και παροχή.
Μέσα από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη νόσο διδάσκουν εμάς, όχι να ζούμε για το τώρα αλλά να εισπράττουμε μόνο τα θετικά σημεία για την νέα ημέρα που ξημερώνει. Είναι δάσκαλοι, για εμάς, που αλλοτριωνόμαστε στην ρουτίνα, που μας ενδιαφέρει η παραγωγικότητα και η διάκριση, που τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε κάτι, ξεχνώντας αυτά που μας απαρτίζουν, τα χρώματα, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις υφές, τον χρόνο, τα χαμόγελα στα πρόσωπα των άλλων. Πόσοι από εμάς, αφήνουμε ανεκμετάλλευτο χρόνο; Πόσοι από εμάς ασχολούμαστε με πράγματα που δεν μας αρέσουν; Γιατί αφήνουμε τον χρόνο να κυλάει χωρίς κάτι ουσιώδες και εποικοδομητικό; Μην χάνουμε άλλο χρόνο, ας παραδειγματιστούμε από το θάρρος και την αντοχή των πασχόντων από ΣΚΠ, και τότε θα δούμε τη ζωή από διαφορετική σκοπιά, θα νιώσουμε και θα εκτιμήσουμε την αναπνοή και το φως του ήλιου. Το οφείλουμε σ’ εκείνους που καθημερινά μας δίνουν την ευκαιρία να εισπράττουμε λίγη από την ενέργεια και τη δύναμή τους.
