Άρθρα και Έρευνες
από την ψυχολόγο του “Θάλπος Καλαμάτας” Εύη Τσικρικού
Ο περιορισμός όλων των μελών μιας οικογένειας για μέρες ή και εβδομάδες μέσα στο σπίτι, συνδυαστικά με την τηλεκπαίδευση των παιδιών και την τηλεργασία των γονέων σε αρκετές περιπτώσεις, τεστάρει τα όρια τους και μπορεί ακόμα να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλίμα με εντάσεις, νεύρα και τσακωμούς.
Σημαντικό ρόλο παίζει η ηλικία και ο αριθμός των παιδιών στην κάθε οικογένεια. Αλλιώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση τα παιδιά στην νηπιακή ηλικία, αλλιώς στην παιδική και φυσικά πολύ διαφορετικά στην εφηβεία. Και κατ’ επέκταση χρειάζονται διαφορετική αντιμετώπιση από τους γονείς τους, ώστε να μπορέσουν να την διαχειριστούν και να λειτουργήσουν εύρυθμα μέσα στο σπίτι.
Το κλειδί για την καλύτερη διαχείριση αυτής της περίστασης είναι η επικοινωνία. Χρειάζεται να επικοινωνήσουν οι γονείς στα παιδιά τους (ακόμα και στα πιο μικρά) τον λόγο που θα πρέπει να αλλάξουν την καθημερινότητα τους και να κάνουν υποχωρήσεις, καθώς και να θέσουν νέους, προσωρινούς κανόνες συμβίωσης μέσα στο σπίτι. Οι νέοι αυτοί κανόνες – που για την κάθε οικογένεια είναι διαφορετικοί – θα πρέπει να συμφωνηθούν από όλα τα μέλη της και να είναι ξεκάθαρες οι συνέπειες αυτών όταν δεν ακολουθούνται. Τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας καλό θα ήταν να συμμετέχουν με τις δικές τους προτάσεις, καθώς παίρνοντας μέρος στην λήψη των αποφάσεων, θα τα βοηθήσει στο να είναι συνεπείς σε ό,τι συμφωνήσουν ενώ ταυτόχρονα θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση τους.
Πρωτίστως, θα πρέπει να τεθεί ένα ευέλικτο ημερήσιο πρόγραμμα που θα επιτρέπει στους γονείς να εργάζονται αποδοτικά και στα παιδιά να αποδίδουν στο βέλτιστο κατά την διάρκεια της τηλεκπαίδευσης και της μετέπειτα μελέτης. Ορισμένους ίσως τους βολεύει να γίνεται ταυτόχρονα για όλους. Στις περιπτώσεις που προκύπτουν πρακτικές δυσκολίες, όπως ο αριθμός των διαθέσιμων υπολογιστών, η ισχύς του οικιακού δικτύου, η χωρητικότητα της οικίας, η μικρή ηλικία των παιδιών που απαιτεί την προσοχή και φροντίδα από γονέα ή μεγαλύτερο αδερφό, τότε θα μπορούσε η οικογένεια να χωριστεί σε υποομάδες. Για παράδειγμα μία τετραμελής οικογένεια μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ομάδες που να καταλαμβάνουν διαφορετικές περιοχές του σπιτιού και να κάνουν διαφορετικές δραστηριότητες, οι οποίες να εναλλάσσονται ανά ημέρα ή κάθε 2η μέρα.
Πέραν όμως των ωρών εργασίας και εκπαίδευσης, χρειάζεται στον υπόλοιπο χρόνο συμβίωσης όχι μόνο να μην υπάρχουν εντάσεις μέσα στο σπίτι αλλά να επικρατούν συνθήκες ευχάριστες, χαρούμενες και ενθαρρυντικές. Όπως να υπάρχουν τουλάχιστον μία με δύο ώρες μέσα στην ημέρα όπου όλα τα μέλη της οικογένειας να απέχουν από όλα τα τεχνολογικά μέσα (Η/Υ, tablet, κινητά, τηλεόραση κλπ). Σε αυτό το διάστημα θα μπορούν να συζητούν, να παίζουν επιτραπέζια ή παιχνίδια στην αυλή, να μαγειρεύουν και να τρώνε όλοι μαζί, να κάνουν ένα περίπατο, ή ακόμα και να απομονωθούν για λίγο ο ένας από τον άλλο, αν αυτό χρειάζονται.
Πρόκειται για μία καλή ευκαιρία για τα παιδιά να αντιληφθούν στην πράξη την χρησιμότητα των ορίων – των δικών τους και των άλλων – αλλά και την σημασία του σεβασμού αυτών. Σίγουρα θα προκύψουν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις. Ο τρόπος που θα τις διαχειριστούν οι γονείς θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά. Αυτή η εμπειρία θα μπορούσε να αποτελέσει μία πολύ καλή βάση για την περαιτέρω κοινωνικοποίηση τους στους υπόλοιπους τομείς της ζωής τους, ανεξαρτήτως σε ποια ηλικία βρίσκονται. Χρειάζεται όμως από πλευράς των γονέων η αντίστοιχη διάθεση να ασχοληθούν με έναν πιο ουσιαστικό αλλά και εφευρετικό τρόπο.
Photo by Charles Deluvio on Unsplash
