Άρθρα και Έρευνες
από την Ψυχολόγο του “Θάλπος Αττικής” Μαρία Μακριδάκη
Είναι αδιαμφησβήτητο ότι η μητρότητα και η πατρότητα φέρνουν συναισθήματα πληρότητας, ευτυχίας αλλά και μεγάλη ευθύνη γαλούχησης. Τα παιδιά εξαρτώνται απόλυτα από τους γονείς τους, ειδικά στα πρώτα τους έτη. Για αυτό και ένας άνθρωπος όταν είναι γονέας, φέρει μεγάλη ευθύνη ως τροφός, ως φροντιστής αλλά και ως πρότυπο μίμησης. Φέρει επίσης ευθύνη για την υγιή ψυχολογική ανάπτυξη ενός παιδιού. Η παραμέληση ή η υπερπροστασία ενός παιδιού είναι γεγονός ότι επηρεάζει αρνητικά τον ψυχισμό του.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να επηρεάσουν και να αγχώσουν έναν γονέα, ειδικά όταν όλα τα αλλά ζητήματα καθημερινότητας και ζωής είναι εξίσου απαιτητικά, πόσο μάλλον αυτόν τον κρίσιμο για τη δημόσια υγεία καιρό που διανύουμε.
Στην σύγχρονη κοινωνία ένας γονέας δυστυχώς πολλές φορές πιστεύει ότι απαιτείται να είναι υπερ-ήρωας για να προλάβει τα πάντα και να είναι εντάξει με τις γονεϊκές του υποχρεώσεις αλλά και να είναι αφοσιωμένος σύζυγος/σύντροφος, πιστός φίλος και συνεπής επαγγελματίας.
Το στρες της καθημερινότητας, οι πολλές αναγκαίες καθημερινές υποχρεώσεις σε συνδυασμό με τα μη ρεαλιστικά γονεϊκά πρότυπα που μας παρουσιάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μαζικής ενημέρωσης μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε αποτυχημένοι ως γονείς. Τα δικά μας υψηλά στάνταρ ορμώμενα από τα σημερινά μη ρεαλιστικά πρότυπα αλλά και από τα δικά μας παιδικά βιώματα και τη σχέση μας με τους δικούς μας γονείς, δημιουργούν μη αναγκαίους και μη επιτεύξιμους στόχους που μπορούν να οδηγήσουν ένα γονέα στην πλήρη εξουθένωση και στο αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η διαρκής σύγκριση και ο συνεχής ανταγωνισμός με μη ρεαλιστικά γονεϊκά πρότυπα οδηγούν σε μια υπερπροσπάθεια που μας εξαντλεί και μας αδειάζει, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε τελικά να προσφέρουμε.
Μία μητέρα ή ένας πατέρας για να φροντίζει ένα παιδί και να διαμορφώσει μια υγιή σχέση μαζί του, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζει τις δικές της/του ανάγκες και συνεπώς να μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του/της. Ο ρεαλισμός και η αυτό-φροντίδα είναι ουσιώδεις παράγοντες στο γονεϊκό ταξίδι.
Είναι σημαντικό να μην είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας, να αποφεύγουμε της συγκρίσεις και να δημιουργήσουμε αποθέματα για να μπορούμε να είμαστε δοτικοί. Αγαπώντας τον εαυτό μας και φροντίζοντας τον, μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν και να φροντίζουν το δικό τους εαυτό.
Ένα ρεαλιστικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα που ικανοποιεί δικές μας ανάγκες αυτό-φροντίδας είναι απαραίτητος τρόπος δικής μας ‘φόρτισης’ για να ανταπεξέλθουμε στα γονεϊκά καθήκοντα. Είναι σημαντικό να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε και να διεκδικούμε τις ανάγκες μας αλλά και να ακούμε τις ανάγκες του έτερου γονέα (αν υπάρχει) έτσι ώστε μέσω της αλληλοκατανόησης και αλληλοϋποστήριξης να δημιουργείται εκείνος ο απαραίτητος χρόνος ανασύνταξης δυνάμεων.
Βιβλιογραφία
Photo by Dan Burton on Unsplash
