Άρθρα και Έρευνες
Από την Κοινωνική Λειτουργό του «Θάλπος Καλαμάτας», Αρετή Γλέζου
Η αγάπη είναι αντικείμενο μελέτης και έρευνας σε όλη τη χρονική περίοδο της ζωής, στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, ανάπτυξης και ωρίμανσης.
Ο λόγος και το σώμα της αγάπης, προφέρεται και προσεγγίζετε μέσα από τους δρόμους της τέχνης και της επιστήμης.
Η κάθε ημέρα αποτελεί μία γνώση στην οποία η αγάπη διαφαίνεται ως τέκνο ελευθερίας.
Ένα τόσο ντελικάτο φαινόμενο, κεντράρει την ανθρώπινη φύση για να θεμελιώσει τις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές, φιλικές ή επαγγελματικές.
Η αγάπη είναι το «Γνώθι σαυτόν» – αυτογνωσία και αυτοεπίγνωση – αποτελεί τη γνώση του Εγώ και καθώς αναδύεται μέσω της φροντίδας και της έγνοιας, αντανακλά
την υπέρβαση, την ολοκλήρωση, την επούλωση μέσα από το «Γνώθι του Άλλου», του κάθε ανθρώπου που είχαμε την τύχη να αγαπήσουμε.
Για την επαρκή αποσαφήνιση και τη βαθύτερη κατανόηση του ορισμού της “αγάπης”, έχουν καταγραφεί αμέτρητες προσπάθειες από φιλοσόφους και λογοτέχνες, επιστήμονες και ποιητές, καλλιτέχνες και συνθέτες.
Κάθε προσέγγιση και οριοθέτηση του πολύμορφου αυτού φαινομένου, αποτελεί ένα διαρκές “όραμα”, καθώς η έκφραση τέτοιας ντελικάτης έννοιας, από τη φύση της είναι αόριστη. Σύμφωνα με τον Shaver (2017) “Για να μη γινόμαστε μονάχα ρήτορες, η «αγάπη» είναι η μοναδική πηγή δύναμης για επούλωση”.
Όπως η τροφή, ο ρουχισμός, η στέγη, η ανάπαυση, έτσι και η ανθρώπινη ανάγκη να αγαπάς, καθώς και να αγαπιέσαι, είναι εξίσου σημαντική για την ευημερία της ανθρώπινης ύπαρξης και επιβίωσης, ανάπτυξης και επούλωσης. Σε όλη την πορεία της ζωής, διαφαίνονται ελάχιστες οι ευκαιρίες όπου ο άνθρωπος αγαπά και αγαπιέται μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
Στην καλύτερη πτυχή του ανθρώπινου βίου, η οικογένεια, αποτελεί τον πυρήνα διαμόρφωσης και έγνοιας του ευρύτερου φαινομένου της αγάπης και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ρυθμό ωρίμανσής της (Shaver, 2017).
Το μήνυμα της ολόφρασης «αγάπη» δεν έχει αποχρώσεις, καταργεί τις εξηγήσεις, τις διευθετήσεις, τις βαθμίδες, τις λεπτολογίες, είναι μια τρελή αλήθεια, που δεν προκύπτει από συλλογισμό και αργή προετοιμασία, απεναντίας από έκπληξη, έγερση, μεταβολή (Μπαρτ, 1977). Να αγαπάμε ένα πρόσωπο σημαίνει “αρετή”, όταν η μορφή αυτής της αγάπης πηγάζει από κάποια εσωτερική δύναμη, ειδάλλως είναι “ελάττωμα”, εάν προέρχεται μέσω της αδεξιότητας του ατόμου να είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Η ανθρώπινη αγάπη δεν είναι μονόδρομος με περιφράξεις, μα απαιτεί αλλεπάλληλη αμοιβαία/συνειδητή συμμετοχή και μοιρασιά.
Κάθε χρόνο, η Παγκόσμια Ημέρα Αγάπης γιορτάζεται στις 14 Δεκεμβρίου. Η αγάπη είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει και οφείλουμε τόσο να την αποζητούμε, όσο και να την εκφράζουμε. Ακόμη και μόνο από την έκφρασή της, αντλούμε ικανοποίηση. Προσφέρετε Αγάπη με ανιδιοτέλεια και να είστε σίγουροι πως θα την εισπράξετε!
Πηγές:
Shaver, P. (2017). Attachment to Attachment Theory. Retrievedfrom
Μπαρτ, Ρ., 1977.Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου. Αθήνα: Εκδόσεις Κέδρος
PHOTO CREDIT: Noorulabdeen Ahmad
