Καλή Ψυχική υγεία
Είμαστε πάντοτε μία σκέψη μακρυά από την ευτυχία μας. Ο Άντι Κόουπ υποστηρίζει πως η διαμόρφωση μιας πιο ευτυχισμένης κοινωνίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ύπαρξη πιο ευτυχισμένων διευθυντών.Η ευτυχία διαδίδεται πολύ γρήγορα, γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε θετικά.
Ο Άντι Κόουπ, ο οποίος στοχεύει να γίνει ο πρώτος “Γιατρός της ευτυχίας” στις Ηνωμένες Πολιτείες, λέει ότι ένας ευτυχισμένος διευθυντής μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας πιο ευτυχισμένης κοινωνίας. Ο ίδιος, όντας συγγραφέας και εκπαιδευτικός, αναφέρει πως οι “μοντέρνοι δάσκαλοι” οφείλουν να είναι απόλυτα συνδεδεμένοι με την ευεξία και την ευτυχία, ενώ προσθέτει πως η τάση να αναβάλλει κανείς την ευτυχία για το σαββατοκύριακο έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα στην διάθεση.
Μιλώντας στο Ετήσιο Συνέδριο Ένωσης Σχολείων, ο μελλοντικός “Γιατρός της Ευτυχίας” έδωσε στους διευθυντές των σχολείων συμβουλές για το πώς να εμπνεύσουν το προσωπικό και τους μαθητές τους ώστε να υιοθετηθεί μία θετική ατμόσφαιρα στο σχολείο.
Τόνισε πως σε πολλά δημόσια σχολεία η ευεξία τείνει να “εκλείψει από την διδακτέα ύλη” και πως η ένταξη μαθημάτων θετικής σκέψης σε δημοτικά σχολεία θα βοηθούσε τους νέους να αναπτύξουν καλές ψυχικές συνήθειες από νεαρή ηλικία.
Ο συγγραφέας του βιβλίου “Η τέχνη του να γίνεις λαμπρός” είπε πως υπάρχουν πολλές τεχνικές που οι διευθυντές μπορούν να υιοθετήσουν ώστε να βοηθήσουν στην ενθάρρυνση του θετικού σχολικού περιβάλλοντος.
Πρώτη είναι η “3/1.5 αρχή”, η οποία απαιτεί οι συμμετέχοντες να χαμογελούν σε όποιον βρίσκεται στα τρία μέτρα μακρυά τους και να λένε “γεια” σε όποιον βρίσκεται στο ενάμισι μέτρο. Εκείνος υποστηρίζει πως το σχολείο είναι το ιδανικό περιβάλλον για να εφαρμοστεί αυτή η αρχή.
Επίσης προτείνει τον “κανόνα των τεσσάρων λεπτών”, ο οποίος θέλει οι συμμετέχοντες να είναι ο καλύτερός τους εαυτός για τέσσερα λεπτά, διότι σύμφωνα με τον κύριο Κόουπ, αυτή είναι η ποσότητα χρόνου που παίρνει στους ανθρώπους για να καταλάβουν πώς αισθάνεσαι.
Στη συνέχεια, αναφέρει πως ιδιαίτερα στον σύγχρονο κόσμο, η προσπάθεια που πρέπει να γίνεται για να σκέφτεται κανείς θετικά, πρέπει να διαδοθεί γρήγορα. “Σαν ανώτερα στελέχη στον τομέα της εκπαίδευσης, οι διευθυντέςι είναι σε ζωτικής σημασίας ρόλους για να εμπνεύσουν σε προσωπικό και μαθητές το αίσθημα της ευτυχίας. Αυτό συμβαίνει, διότι εάν δεν την αισθάνονται οι ίδιοι, τότε το προσωπικό δεν θα την αφουγκραστεί και εν συνεχεία τα παιδιά δεν θα επωφεληθούν από αυτή.”
“Η ευτυχία σας είναι μεγαλύτερη από τον καθένα σας μεμονωμένα,” και συνεχίζει λέγοντας πως, “εάν είστε πραγματικά χαρούμενοι και θετικοί, τότε κάθε άτομο που συναντάτε κατά τη διάρκεια αυτής της μέρας, πρόκειται να γίνει τουλάχιστον 16% πιο χαρούμενος, απλά και μόνο επειδή σας συνάντησε. “Σαν διευθυντής, σκεφτείτε τον αριθμό των μαθητών που έρχεστε καθημερινά σε επαφή μαζί του. Όλα αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν γίνουν 16% πιο χαρούμενα, οι γονείς τους 10% πιο χαρούμενοι και τέλος οι κοινωνίες στις οποίες ζουν αυτοί 6% πιο χαρούμενες, απλά και μόνο επειδή ο διευθυντής τους αποφάσισε να είναι πιο χαρούμενος και θετικός.”
Πρόσθεσε πως, “αναβάλλοντας την ευτυχία για το σαββατοκύριακο, τα Χριστούγεννα ή τη συνταξιοδότηση”, διακινδυνεύεται η ύπαρξη όμορφων στιγμών. Ο καθένας μας είναι διαρκώς απασχολημένος, όλοι βυθιζόμαστε στην υπέρογκη ηλεκτρονική αλληλογραφία, αλλά όλα όσα έχουμε είναι το τώρα, γι’ αυτό απόλαυσε τη στιγμή. Η ευτυχία δεν είναι πραγματική, δεν είναι ένα αντικείμενο που μπορείς να το τοποθετήσεις κάπου. Αντιθέτως, είναι ένα συναίσθημα, το οποίο βρίσκεται στο κεφάλι σου. Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις για να γίνεις ευτυχισμένος ξανά είναι: αρχικά να ξυπνήσεις το πρωί και να εκτιμήσεις το γεγονός ότι δεν έχεις πονόδοντο και στη συνέχεια, να φτιάξεις μία λίστα με τα 10 πράγματα που εκτιμάς αλλά τα θεωρείς δεδομένα.”
Ο κύριος Κόουπ, στηριζόμενος στην πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του φιλανθρωπικού ιδρύματος “Η κοινωνία των Παιδιών”, η οποία συνέκρινε τα βιοτικά επίπεδα αγγλόφωνων παιδιών 14 χρονών από 15 χώρες, με αυτά παιδιών αντίστοιχης ηλικίας από την Αιθιοπία, κατέληξε στο ότι η ευημερία πρέπει να είναι σημαντικό κομμάτι της διδακτέας ύλης. Σε πολλά δημόσια σχολεία, οι αθλητικές ομάδες, ο χορός και η μουσική έχουν καταργηθεί. Αυτό συνέβη διότι δεν αποτελούν βασικά μαθήματα τα οποία μπορούν να μετρηθούν, απλά προσθέτουν αξία στις ζωές των μαθητών.” Αλλά είπε πως οι δάσκαλοι θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το σχολείο πιο θετικό μέρος, το οποίο στη συνέχεια θα ωφελούσε τους μαθητές.
Η θετική ψυχολογία ουσιαστικά υπενθυμίζει στον καθένα να είναι ο καλύτερός του εαυτός όλη την ώρα.
Τέλος, ο κύριος Κόουπ πρόσθεσε ένα τελικό μήνυμα για τους διευθυντές: Η δουλειά σας δεν είναι να εμπνέετε άλλους ανθρώπους. Η δουλειά σας είναι να εμπνέεστε. Εάν μπορείτε να εμπνέεστε και να γίνετε ένας άνθρωπος, τότε και το σχολείο σας θα εμπνευστεί μαγικά.”
