Άρθρα και Έρευνες
από την ψυχολόγο του “Θάλπος Καλαμάτας” Εύη Τσικρικού
Όπως ο άνθρωπος δεν μένει στάσιμος στην πάροδο του χρόνου αλλά εξελίσσεται και αναθεωρεί αξίες, αντιλήψεις και πεποιθήσεις, έτσι και οι σχέσεις – ούσες ανθρώπινες – εξελίσσονται και αυτές, αλλάζοντας την δυναμική τους.
Ήδη η επίδραση της τεχνολογίας έχει αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι γνωρίζονται και επικοινωνούν. Τόσο τα social media όσο και οι εφαρμογές γνωριμιών έχουν αλλάξει την δυναμική του dating. Από την μία έχει ελαχιστοποιηθεί η αμηχανία της προσπάθειας να φλερτάρεις με κάποιον άγνωστο αλλά από την άλλη έχει χαθεί η μαγεία που προσφέρει η βλεματική επαφή, η χροιά της φωνής και η γλώσσα του σώματος. Με την εύκολη αυτή προσέγγιση του φλερτ προμηνύεται ότι οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να διευρύνουν το χάσμα μεταξύ σεξ και αγάπης, πόσο μάλλον σεξ και γάμου και περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούν το σεξ ως ψυχαγωγία, τουλάχιστον για ορισμένες στιγμές της ζωής τους.
Σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ήδη παρατηρείται ότι η ετεροσεξουαλικότητα ως μορφή «καταναγκαστικής ετεροκεντρικότητας» (S. Wilkinson & C. Kitzinger, 1993) έχει αρχίσει να εξασθενεί. Οι βασικοί πυλώνες που διαμορφώνουν το μυαλό της κοινωνίας (σχολεία, πανεπιστήμια και ΜΜΕ), έχουν ξεκινήσει να υποστηρίζουν την ισότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Ως αποτέλεσμα, η αποδοχή της σεξουαλικής ποικιλομορφίας θα γίνεται όλο και πιο κυρίαρχη.
Στα πλαίσια της αποδοχής της “ρέουσας” σεξουαλικότητας, η δυναμική των σχέσεων θα διερευνηθεί και ίσως και να αλλάξει. Όπως η απιστία -από μέρους του άντρα- ήταν κάποτε αποδεκτή αλλά στο πέρασμα του χρόνου αυτό άλλαξε, έτσι προβλέπεται το θέμα της πιστότητας να ορίζεται κατόπιν συνεννόησης των συντρόφων και όχι σύμφωνα με το “σωστό”. Ήδη έχει εμφανιστεί η πολυσυντροφικότητα ως νέα μορφή σχέσης, η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί ως «συναινετική, ηθική, και υπεύθυνη μη-μονογαμία».
Παρότι, οι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν επίσημες μακροχρόνιες σχέσεις, η παρακμή του γάμου θα επιταχυνθεί, καθώς το συμβόλαιο συμβίωσης – που λύεται εύκολα και χωρίς κόστος – κερδίζει ήδη έδαφος. Δεν θα μένει πλέον κάποιος σε μία σχέση επειδή είναι παντρεμένος αλλά μόνο επειδή το επιθυμεί, ενώ η προσδοκία “μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει” θα τείνει να μειώνεται.
Τέλος, όλο και περισσότερο θα μειώνονται οι γεννήσεις. Πολλά θα είναι τα ζευγάρια που θα προτιμήσουν να κάνουν μόνο ένα παιδί, τόσο λόγω του κόστους ανατροφής του αλλά και λόγω του χρόνου που χρειάζεται να αφιερωθεί για αυτήν, εις βάρος των προσωπικών αναγκών των γονιών. Ενώ πολλοί θα είναι και αυτοί που θα επιλέξουν να μην γίνουν γονείς για προσωπικούς λόγους, απορρίπτοντας την ιδέα ότι η ολοκλήρωση του ανθρώπου έρχεται μόνο μέσα από την δημιουργία της πατροπαράδοτης οικογένειας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
• Klesse, C. (2016-08-15). «Polyamory and its ‘Others’: Contesting the Terms of Non-Monogamy». Sexualities 9 (5): 565–583. doi:10.1177/1363460706069986.
• Klesse, C. (2016-08-15). «Polyamory and its ‘Others’: Contesting the Terms of Non-Monogamy». Sexualities 9 (5): 565–583. doi:10.1177/1363460706069986.
• Klesse, C. (2016-08-15). «Polyamory and its ‘Others’: Contesting the Terms of Non-Monogamy». Sexualities 9 (5): 565–583. doi:10.1177/1363460706069986.
