από την ψυχολόγο του «Θάλπος Αττικής», Μαρία Μακριδάκη
Η έκτρωση, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τη δημόσια ατζέντα και την πολιτική σκηνή, αντίθετα φυσικά με αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στην χώρα μας φαίνεται πως η έκτρωση αποτελεί μια αυστηρά ιδιωτική υπόθεση που δεν θα βρεις να συζητιέται σε κοινωνικές συζητήσεις, ούτε φυσικά σε πολιτικά debate. Είναι σαφέστατα ένα θέμα ταμπού, ένα προσωπικό θέμα που η γυναίκα ή το ζευγάρι κρατάει για τους ίδιους ή τους πολύ στενούς συγγενείς.
Πολλοί παράμετροι που σχετίζονται με την έκτρωση, φαίνεται πως κάνουν αυτό το ζήτημα ταμπού. Για τον κάθε άνθρωπο ίσως είναι κάτι διαφορετικό, μπορεί να σχετίζεται με τα θρησκευτικά του πιστεύω, με το δικό του κώδικα προσωπικής ηθικής, με τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να τερματίσει μια εγκυμοσύνη και τα έντονα συναισθήματα που μπορεί να προκληθούν με την απόφαση αυτή.
Αντίθετα στην Αμερική αποτελεί μείζων κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και η πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ φαίνεται να ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου ως προς αυτό. Το δίπολο σκέψης “υπέρ της ζωής” (pro-life) ή “υπέρ της επιλογής” (pro-choice) μονοπωλεί την ειδησεογραφική ατζέντα και το δημόσιο διάλογο γιατί επηρεάζει εξαιρετικά την ζωή και την πορεία ζωής των γυναικών και το δικαίωμα τους στην επιλογή και στην αυτό-διάθεση.
Κάθε γυναίκα έχει τις δικές της απόψεις πάνω στο ζήτημα της άμβλωσης. Συναισθήματα ντροπής, ενοχής, απώλειας, θρήνου μπορεί να σχετίζονται με το ότι η άμβλωση δεν συζητείται ανοιχτά. Δυστυχώς σε μια πατριαρχική κοινωνία η γυναίκα κρίνεται έντονα και άδικα για τις επιλογές της και η ηθική της στιγματίζεται από αυτές τις επιλογές. Ζητήματα που άπτονται της σεξουαλικής ζωής αποτελούν στις στενόμυαλες κοινωνίες ζητήματα ταμπού, κατ’ επέκταση και η έκτρωση.
Από τη μία, ο νόμος κάθε χώρας θέτει σαφή πλαίσια που οφείλουμε να σεβόμαστε και από την άλλη το πως βλέπει κανείς προσωπικά και ηθικά την έκτρωση εξαρτάται από το σημείο που θέτει την εκκίνηση της ανθρώπινης ζωής το οποίο καθορίζεται από προσωπικά και θρησκευτικά πιστεύω.
Αν δεν ενδιαφερθούμε να εντάξουμε συστηματικά και ουσιαστικά το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία έτσι ώστε θέματα αντισύλληψης αλλά και σεβασμού, ισότητας και αυτό-διάθεσης σώματος να συζητούνται ανοιχτά, η άμβλωση θα παραμένει ένα ακανθώδες ζήτημα με διάφορους κινδύνους να ελλοχεύουν.
Βιβλιογραφία
Photo by Andrea Piacquadio on Pexels