Από την Ψυχολόγο του «Θάλπος Αττικής», Μαρία Μακριδάκη
Το σύνδρομο Μπόνι και Κλάιντ στον ψυχιατρικό χώρο είναι γνωστό ως Υβριστοφιλία δηλαδή η αγάπη για την αμαρτία (ύβρις + φιλία). Αυτοί που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο φαίνεται ότι έλκονται ερωτικά σε φοβερά μεγάλο βαθμό από άτομα που έχουν διαπράξει ιδιαίτερα βίαια και ειδεχθή εγκλήματα, κατά συρροήν δολοφόνους, εγκληματίες με φρικτές πράξεις στο ενεργητικό τους όπως ένοπλες ληστείες, βιασμούς, απαγωγές.
Φαίνεται ότι υπάρχει μια εξάρτηση από το αντικείμενο του πόθου τους και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν ή να συγκαλύψουν το άτομο αυτό. Η αλήθεια είναι πως η υβριστοφιλία είναι μία σεξουαλική παραφιλία που δεν έχει ερευνηθεί διεξοδικά από επιστήμονες, αλλά το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στις περιπτώσεις πολλών εγκληματιών υψηλού προφίλ, συμπεριλαμβανομένου του κατά συρροήν δολοφόνου Manson ,του Bandy και άλλων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα ελληνικά δεδομένα είναι η περίπτωση Παπαχρόνη, ο «δράκος της Δράμας», ο οποίος λάμβανε δεκάδες ερωτικά γράμματα μέσα στη φυλακή όπως και παλιότερα ο Παγκρατίδης, ο «δράκος του Σέιχ Σου» αλλά και πιο πρόσφατα ο Πάσσαρης.
«Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν λίγη από τη φήμη του εγκληματία», εξηγεί ο Δρ. Ramsland. «Έχουν επίσης την αίσθηση ότι είναι μοναδικοί για τον θύτη, έτσι ώστε αν αυτός δραπετεύσει δεν θα τους βλάψει». Υπάρχει ίσως λοιπόν το ναρκισσιστικό στοιχείο μέσα σε όλο αυτό. Αλλά πρωτίστως η ιδέα είναι ότι θέλουν να πλησιάσουν έναν βίαιο άνθρωπο έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και αυτοί σε μια φαντασιακή ζωή και να γίνουν με ένα τρόπο συνέταιροι τους. Ο Δρ Schlesinger σημειώνει επίσης ότι ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι ένας φυλακισμένος σύντροφος είναι προτιμότερος υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να τους απατήσει.
Η Isenberg, ωστόσο, έχει μια διαφορετική θεωρία. Συμφωνεί ότι οι άνθρωποι που εμπλέκονται με διαβόητους εγκληματίες απολαμβάνουν την φήμη, αλλά δεν πιστεύει ότι είναι σεξουαλικό το κίνητρο. Πιστεύει ότι θέλουν να γίνουν διάσημοι, όχι συνειδητά αλλά υποσυνείδητα. Θέλουν την προσοχή. Θέλουν να είναι σημαντικοί, όπως όλοι μας, εξηγεί. Η Isenberg σημειώνει επίσης ότι έχει πάρει συνέντευξη σε πάνω από 36 γυναίκες για το βιβλίο: «Γυναίκες που αγαπούν τους άντρες που σκοτώνουν» και κάθε μία από αυτές έχει υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης στη ζωή της. Μια από τις συνεντευξιαζόμενες εξηγεί : “Ξέρω ότι ακούγεται παράξενο και αντίθετο, αλλά ένας άνθρωπος πίσω από τα κάγκελα δεν μπορεί να με βλάψει”, εξηγεί, “έτσι τον θεωρώ ασφαλή”.
Το σύνδρομο Μπόνι και Κλάιντ είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση όπως και το επόμενο σύνδρομο που θα εξετάσουμε την επόμενη φόρα, το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Βιβλιογραφία:
Isenberg, Sh. (2000) women who love men who kill ed. 3rd published by backinprint.com
Ramsland, K. (2012). “Women Who Love Serial Killers”. Psychology Today. Available at: https://www.psychologytoday.com/us/blog/shadow-boxing/201204/women-who-love-serial-killers
https://archive.org/stream/Serial_Offenders_Current_Thought_Recent_Findings/Serial_Offenders_Current_Thought_Recent_Findings_djvu.txt
Photo credit : Jack Antal