Άρθρα και Έρευνες
Από την Κοινωνική Λειτουργό του «Θάλπος Αττικής», Μαρίνα Νικολάου
Η επιλογή της ημερομηνίας έχει συνδυαστεί με την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (20 Νοεμβρίου). Η παιδική κακοποίηση, μπορεί να παρουσιαστεί με τέσσερις βασικές μορφές σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ.
• Σωματική Κακοποίηση.
• Σεξουαλική Κακοποίηση ή Σεξουαλική Παραβίαση ή Αιμομιξία.
• Συναισθηματική και Ψυχολογική Κακοποίηση.
• Παραμέληση
Το φαινόμενο της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά που δημοσιοποιούνται και αυτό συμβαίνει διότι υπάρχει έντονη μυστικότητα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Βρετανικού Οργανισμού Stopitnow για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης τα ¾ των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά δε θα μιλήσουν σε κανέναν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας για αυτήν. Από το ποσοστό των παιδιών που θα μιλήσουν, ένα ακόμα μικρότερο θα φθάσει να απασχολήσει τις αστυνομικές αρχές, τις κοινωνικές υπηρεσίες ή τους επαγγελματίες υγείας. Στη σεξουαλική κακοποίηση ειδικά, όπου δεν υπάρχουν απαραίτητα σωματικές ενδείξεις, η μυστικότητα και η ντροπή εμποδίζει τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες που γνωρίζουν να ζητήσουν βοήθεια.
Τα αποτελέσματα ερευνών δείχνουν ότι υπάρχει η τριπλάσια συχνότητα σεξουαλικής κακοποίησης στα κορίτσια από τα αγόρια. Τα αγόρια είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες για παραμέληση και σοβαρή σωματική βλάβη από ότι τα κορίτσια .
Ο Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) εκτιμά (W.H.O., 2002) πως κάθε χρόνο περίπου 73.000.000 αγόρια και 150.000.000 κορίτσια υφίστανται σεξουαλική παραβίαση σε ολόκληρο τον πλανήτη (U.N.,2002) .
Τα συνηθέστερα κλινικά σημεία που μπορούμε να αναγνωρίσουμε την σωματική κακοποίηση είναι οι εκδορές, τα τραύματα, τα εγκαύματα, τα διαστρέμματα, οι εξαρθρώσεις, οι δηλητηριάσεις και οι κακώσεις. Πιο συγκεκριμένα, οι κακώσεις αφορούν σε κατάγματα στο κεφάλι.
Οι αλλαγές στην συμπεριφορά που θα μπορούσαν να είναι μερικές ενδείξεις κακοποίησης είναι οι διατροφικές διαταραχές (βουλιμία, ανορεξία), διαταραχές ύπνου, κοινωνική απομόνωση, επιθετικότητα, παραβατική συμπεριφορά, διαταραχές συγκέντρωσης προσοχής, ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά σε σχέση με την ηλικία στην οποία είναι, έντονη έλλειψη ενδιαφέροντος για σωματική άσκηση και άρνηση για την προσωπική του/της σωματική υγιεινή, φόβο για πρόσωπα ή μέρη που δεν φοβόταν παλιότερα, εμφάνιση δυσκολίας να περπατήσει ή να καθίσει κ.α.
Εξηγήστε στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, ότι δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να μας αγγίζει στα ιδιωτικά μέρη (γεννητικά όργανα) και ούτε εμείς να αγγίζουμε άλλων, κάνοντας συγκεκριμένα γνωστά αυτά τα μέρη του σώματος ώστε να τους είναι απόλυτα κατανοητό. Αποφύγετε τις ντροπές διότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείτε και εσείς οι ίδιοι μία κατάσταση μυστικότητας την οποία είναι πιθανό να υιοθετήσουν και τα παιδιά στο μέλλον. Τονίστε τους ότι μπορείτε πάντα να τους ακούτε και αναλύστε το θέμα ξανά σε ανύποπτο χρόνο χωρίς να δημιουργείτε πανικό, επαναλαμβάνοντας κάποιες συμβουλές όπως για παράδειγμα να λένε όχι και να φεύγουν όταν νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά ακόμα και αν είναι κάποιο πρόσωπο που γνωρίζουν καλά (π.χ. από το συγγενικό περιβάλλον). Στόχος μας είναι να μεγαλώνουμε ενημερωμένα παιδιά και όχι φοβισμένα. Δημιουργήστε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στα παιδιά σας. Αποφύγετε οποιαδήποτε μορφή κριτικής που θα μπορούσε να κάνει το παιδί να αισθανθεί ενοχή ή δυσπιστία από μέρους σας. Είναι σημαντικό η ομιλία μας να γίνεται σε ήρεμο και ψύχραιμο τόνο και να μην διακόπτουμε κατακερματίζοντας με ερωτήσεις το παιδί. Σε περίπτωση που ένα παιδί μας αναφέρει κακοποίηση ή το αντιληφθούμε μόνοι μας, αναφέρουμε το συμβάν στις αρμόδιες αρχές (Αστυνομία, εισαγγελία ανηλίκων, κοινωνική υπηρεσία του Δήμου σας, Κέντρα Ψυχικής Υγείας, ιατρο-παιδαγωγικές υπηρεσίες).
Μπορείτε να ενημερωθείτε με χρήσιμες συμβουλές για την προφύλαξη και προστασία των παιδιών από πράξεις ασέλγειας ή κακοποίησης από την σελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας.
http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=14335&Itemid=0&lang
PHOTO CREDIT: Velizar Ivanov
