Κάνε το πάθος σου επάγγελμα

Από την Υπεύθυνη Δημιουργικής Απασχόλησης του “Θάλπος Καλαμάτας” Μαρία Γαΐτανάρου

Από παιδί αγαπούσα τις κατασκευές. Τα υλικά που πετούσαν οι συνομήλικοί μου, θυμάμαι να τα κρατάω με λαχτάρα και να φτιάχνω διάφορες κατασκευές. Ευτελή παλιά αντικείμενα αποκτούσαν στα μάτια μου χρώμα και ζωή και η ικανοποίηση ήταν μεγάλη γιατί ένιωθα πως εγώ είμαι αυτή που τους χαρίζει καινούργια ζωή. Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί να νιώθει μικρός θεός, να δημιουργεί και να χαίρεται, σώζοντας από την χωματερή αντικείμενα και υλικά; Η παιδική αθωότητα ήταν το στοιχείο που μου έδειξε τα οφέλη του να καταπιάνεσαι με αυτό που αγαπάς.

Τώρα, στην ενήλικη ζωή μου πλέον, αναγνωρίζω πως η ενασχόληση με την κατασκευή διαφόρων αντικειμένων από ανακυκλώσιμα υλικά μαζί με τους ενοίκους του Θάλπος με κάνει πραγματικά δημιουργική και χαρούμενη.

Η μέρα μου αρχίζει με χαμόγελο καθώς έχω δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα μου. Πηγαίνω ευδιάθετη στο εργαστήρι μου και φτιάχνω μαζί με τους «μαθητές μου» όμορφες κατασκευές με αγάπη. Προσπαθώ να τους δείξω ότι μπορούν να δημιουργήσουν και να απολαύσουν το αποτέλεσμα της δημιουργίας τους, λειτουργώντας σε ομαδικό πνεύμα. Αυτό χαρίζει γνήσια χαρά σ’ εμένα μα και σ’ εκείνους.

Παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε, πολλοί άνθρωποι βρίσκουν το θάρρος και ξεκινούν τη δική τους δραστηριότητα με κινητήριο δύναμη το αποδοτικότερο αποτέλεσμα. Ο μόνος τρόπος για να δουλεύει κανείς στο μέγιστο των δυνατοτήτων του είναι να αγαπά αυτό που κάνει. Μόνο εάν κάνει κάτι το οποίο θα έκανε ακόμα και αν δεν πληρωνόταν γι’ αυτό, θα το κάνει καλά και παράλληλα θα νιώθει όμορφα με τη δουλειά του.

Το ρίσκο είναι μεγάλο και η απόφαση στα χέρια ενός εφήβου που δεν ξέρει αν πρέπει να ακούσει τους γονείς του ή τον εαυτόν του. Δεν είναι εύκολο να κάνει το χόμπι του επάγγελμα και δεν είναι εύκολο να ακούει τους αγαπημένους του να επαναλαμβάνουν συνεχώς πόσο κακή ιδέα είναι. Επειδή τα όνειρα ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν, καλό θα ήταν να τα πραγματοποιούμε που και που, έχοντας την απαιτούμενη δύναμη, θράσσος, την απαραίτητη υποστήριξη και αρκετή θέληση. Πρόσφατα, διάβασα κάπου το εξής, “Do you need a job? Invent it.” Το οποίο σημαίνει, «Χρειάζεσαι δουλειά; Να εφεύρεις μία.»

Αυτό που οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι πως όταν το χόμπι γίνεται επάγγελμα, παύει να είναι χόμπι. Δηλαδή, συνεχίζεις να κάνεις αυτό που αγαπάς αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες, αυτές των επαγγελματικών υποχρεώσεων και ευθυνών. Το χόμπι το κάνεις όποτε θέλεις, όπως θέλεις και άμα θέλεις. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με το επάγγελμα, καθώς έχεις υποχρεώσεις απέναντι στους πελάτες ή εργοδότες, οικονομικές υποχρεώσεις, χρονικά περιθώρια και πολλά άλλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε βάθος χρόνου θα το σιχαθείς επειδή μετατράπηκε σε επάγγελμα, αλλά πολύ πιθανόν να μην εκτυλίσσονται οι σκέψεις σου όπως τις είχες φανταστεί.

Κατά τη γνώμη μου, ένας από τους παράγοντες που θα σε βοηθήσουν να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα είναι να βρεις το πάθος σου. Να βρεις, δηλαδή, αυτό που σε γεμίζει. Μπορείς να αρχίσεις ξεκαθαρίζοντας το τι ακριβώς θα ήθελες πραγματικά να κάνεις. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Έπειτα, να έχεις αγάπη και πάθος γι αυτό που κάνεις.

Τα οικονομικά οφέλη ίσως αργήσουν να έρθουν, αλλά χρειάζονται αφοσίωση και χρόνος σε αυτό που κάνεις για να απολαύσεις μετέπειτα τα αποτελέσματα. Κάνοντας, όμως, το χόμπι σου επάγγελμα έχεις περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις, διότι ήδη διαθέτεις μέρος των απαιτούμενων δεξιοτήτων.

Τέλος, θα ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα: Αν αντί για χρήματα πληρωνόσουν σε ευτυχία ποια δουλειά θα σε έκανε πλουσιότερο;