Ψυχικές Διαταραχές
από την ψυχολόγο του “Θάλπος Καλαμάτας” Εύη Τσικρικού
Όση προετοιμασία και να έχει προηγηθεί, όσο και αν επρόκειτο για μία επιθυμητή – και ίσως έπειτα από πολλές προσπάθειες – εγκυμοσύνη, ο ερχομός ενός μωρού και μάλιστα του πρώτου, δεν συνοδεύεται μόνο από συναισθήματα χαράς και ευτυχίας αλλά και από κούραση, άγχος και δυσφορία. Πρόκειται για μία απότομη ψυχολογική και πρακτική μετάβαση της γυναίκας αλλά και του ζευγαριού σε ένα διαφορετικό πλαίσιο καθημερινότητας.
Το σώμα της γυναίκας είναι ακόμα ταλαιπωρημένο και βρίσκεται σε διαδικασία επούλωσης, έχει περιορισμένες δυνατότητες κίνησης και πολλές φορές μπορεί και να πονάει. Τα επίπεδα των ορμονών της πέφτουν δραματικά 48 ώρες μετά τη γέννα, ενώ ταυτόχρονα καλείται να αναλάβει άμεσα την φροντίδα του βρέφους η οποία δεν είναι πάντα εύκολη στην αρχή. Οι ορμόνες από τον τοκετό και τον θηλασμό σε συνδυασμό με την αυπνία, την εξάντληση και την γονεϊκή ευθύνη που αποκτά απότομα, είναι ικανά να δημιουργήσουν μια δύσκολη ψυχολογική περίοδο, την λεγόμενη και “baby blues”, με μικρές κρίσεις θλίψης, άγχους, και εναλλαγών της διάθεσης της.
Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που μέσα σε όλα αυτά, αισθάνονται ταυτόχρονα και έντονες ενοχές, ακριβώς επειδή νιώθουν όλα τα παραπάνω. Τα βάζουν με τον εαυτό τους επειδή δεν πλέουν σε πελάγη ευτυχίας κάθε στιγμή της ημέρας και μπαίνουν στην διαδικασία να αμφισβητήσουν τις ικανότητες τους ως μητέρα ή ακόμα και την αγάπη τους προς το μωρό τους.
Πρόκειται όμως για μία προσωρινή κατάσταση που σταδιακά υποχωρεί με την βοήθεια του περιβάλλοντος της μητέρας και κυρίως, με την συμβολή του συντρόφου – πατέρα. Χρειάζεται ανθρώπους να την υποστηρίζουν και όχι να την κρίνουν. Να της λένε ότι “δεν πειράζει” αν δε τα καταφέρνει όλα ή αν κάνει λάθη και να την βοηθούν χωρίς όμως της κάνουν συνέχεια υποδείξεις.
Ο νέος πατέρας, με τον διπλό πλέον ρόλο του, καλείται να προσαρμοστεί και ο ίδιος στις νέες συνθήκες, αλλάζοντας συνήθειες και προτεραιότητες από την μια στιγμή στην άλλη. Και επειδή δεν έχει βιώσει τα στάδια της εγκυμοσύνης όπως η μητέρα, ίσως νιώσει απροετοίμαστος, τόσο με τις ευθύνες που προκύπτουν για την φροντίδα ενός μικροσκοπικού ανθρώπου (νυχτερινά ξυπνήματα, υγιεινή του μωρού κλπ), όσο και με τις εναλλαγές διάθεσης της συντρόφου του και πλέον μητέρα του παιδιού του. Καλείται και αυτός με την σειρά του όχι μόνο να δείξει κατανόηση αλλά να την υποστηρίζει και να την βοηθάει. Να την φροντίζει, να δείχνει το ενδιαφέρον του και σε περίπτωση που παρατηρήσει ότι τα συμπτώματα της παραμένουν και εντείνονται, να την παρακινήσει να ζητήσει βοήθεια ειδικού (για το ενδεχόμενο επιλόχειας κατάθλιψης).
Μπορεί να είναι μία δύσκολη μεταβατική περίοδος για τους νέους γονείς, αλλά δεν παύει να είναι μία από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους που θα βιώσουν ποτέ. Και αν διοχετεύσουν την αγάπη τους όχι μόνο στο μωρό αλλά και στην μεταξύ τους κατανόηση και συνεργασία, αυτό το νέο ξεκίνημα της οικογένεια τους θα τους “δέσει” ακόμα περισσότερο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
• https://www.healthline.com/health/pregnancy/life-after-delivery#mental-health
• https://www.hopkinsmedicine.org/health/wellness-and-prevention/what-really-helps-you-bounce-back-after-pregnancy
• https://www.healthline.com/health/baby-blues#vs-postpartum-depression
