Ψυχικές Διαταραχές
Δύο ψυχολόγοι, η Μάνυα Μεροδουλάκη και η Σεβαστή Φωκά, με αφορμή την αεροπορική τραγωδία, κάνουν έκκληση σε όλους και όλες να γράφουν προσεχτικά την άποψή τους για τις ψυχικές ασθένειες και συγκεκριμένα για την κατάθλιψη.
Οπως τονίζουν στο άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στο Candianews.gr «η ημιμάθεια είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την αμάθεια». Σημειώνουν λοιπόν:
«1. Η κατάθλιψη από μόνη της, ακόμη και κλινικά διαγνωσμένη, δεν συνεπάγεται αυτομάτως τάσεις αυτοκτονίας. Η αυτοκτονία είναι αποδεδειγμένα συνδεδεμένη με την έλλειψη ελπίδας. Έτσι ακόμη κι αν κάποιος/α έχει μεγάλο δείκτη κατάθλιψης σε ψυχολογικό τεστ, αν ο δείκτης απελπισίας είναι χαμηλός, χαμηλώνουν και οι πιθανότητες απόπειρας αυτοκτονίας. Σκεφτείτε εξάλλου ανθρώπους με εντελώς σώας τας φρένας που αποφασίζουν ότι θέλουν να δώσουν τέλος στη ζωή τους γιατί, π.χ. έχουν μια ασθένεια που θα τους εξασθενήσει τόσο ώστε η ποιότητα ζωής τους να είναι υπερβολικά χαμηλή. Δηλαδή, δεν αυτοκτονούν όλοι όσοι έχουν κατάθλιψη, ούτε και όλοι όσοι αυτοκτονούν πάσχουν από κατάθλιψη.
2. Τα άτομα με ψυχολογικά «προβλήματα» συνήθως έρχονται με ηθικά ερωτήματα που εμείς οι «νορμάλ» ούτε που θέτομε στις συζητήσεις μας ακόμη και με πολύ στενές μας σχέσεις. Άρα οι πιθανότητες παράτολμης ενέργειας (ως ξαφνική συμπεριφορά λόγω κάποιας ψυχολογικής πάθησης) είναι ίσως λιγότερες σε άτομα που υποφέρουν από κάποια ψυχική ασθένεια, παρά σε όσα θεωρούν εαυτούς ψυχικά «υγιείς». Το ίδιο ισχύει και για άτομα που στρέφουν την εσωτερική τους ενέργεια ενάντια στους συνανθρώπους τους (μην πάμε μακριά, σκεφτείτε τους βασανιστές του Γιακουμάκη).
Κάθε φορά που άτομο με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα διαπράττει κάποιο έγκλημα, όλα τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της υποψίας πιθανοτήτων και στο στόχαστρο πάντων των «άνευ χαρτοφυλακίου εμπειρογνωμόνων» δηλαδή των σχολιαστών στα μέσα του διαδικτύου και των ΜΜΕ. Κι όμως, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πεθάνουν από πράξεις ατόμων που θεωρούνται ότι έχουν τα λογικά τους (και κάποιοι τέτοιοι «λογικοί» άνθρωποι, ονόματα δεν λέμε ούτε και δείχνομε, είναι και αρχηγοί κρατών).
Είναι καιρός (και μάλιστα περασμένος) να μάθουμε να μη φοβόμαστε τη δική μας «τρέλα» ο καθένας και η καθεμιά, και να μην την μεγαλοποιούμε, να μην την καταδιώκουμε στο πρόσωπο ανθρώπων που, για καλή ή κακή τους τύχη, έχουν ζητήσει βοήθεια για τα προβλήματά τους, όπως κι αν την έχει ονομάσει αυτήν κάποιος ψυχίατρος ή ψυχολόγος (κατάθλιψη, σχιζοφρένια, ψύχωση, διπολική διαταραχή, κλπ).
Είναι καιρός (και μάλιστα περασμένος) να ανοίξομε τα μάτια του προσώπου αλλά περισσότερο της ψυχής μας, στην πραγματικότητα ότι τα ψυχολογικά προβλήματα είναι ανθρώπινοι προβληματισμοί, είναι προσπάθειες να βρουν οι άνθρωποι ορισμένα νοήματα στις εμπειρίες των ώστε να τις κάνουν μέρος της προσωπικής των ιστορίας και να ξαναβρούν επαφή με τη δημιουργικότητα και την προσωπική των ανάπτυξη.
Με εκτίμηση και σεβασμό σε ανθρώπους πουπους υποφέρουν ψυχολογικά και σε ανθρώπους που συμπαραστέκονται».
Μάνυα Μεροδουλάκη, Ψυχολόγος και Σεβαστή Φωκά, Λέκτορας Ψυχολογίας
