Από την Ψυχολόγο του «Θάλπος Καλαμάτας»
Είναι γεγονός ότι δίνουμε πολύ μεγάλη έμφαση στις σχέσεις, δηλαδή ποιους θα προτιμήσουμε να βγούμε ραντεβού, εάν το timing είναι το σωστό, εάν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας κ.ο.κ. Για αυτό τον λόγο, τις περισσότερες φορές που εκδηλώνουμε την επιθυμία μας να έρθει μία αλλαγή ή ανατροπή στην ζωή μας, αναφερόμαστε στην προσωπική μας ζωή. Συνήθως η αλλαγή που ευελπιστούμε να έρθει αφορά την συναισθηματική μας κατάσταση (relationship status), είτε θέλουμε, δηλαδή, να έρθει ένα νέο πρόσωπο στην ζωή και να ερωτευθούμε, είτε να γίνει μία αλλαγή στην ήδη υπάρχουσα σχέση που την βρίσκουμε πλέον βαρετή και σε τέλμα.
Βέβαια, οι αλλαγές στην προσωπική μας ζωή δεν είναι απλή υπόθεση. Κάθε είδους αλλαγή προκαλεί άγχος, απλά στις επιθυμητές το άγχος διακατέχεται από ενθουσιασμό και αισιοδοξία για το νέο ξεκίνημα. Φυσικά και ένα νέο πρόσωπο στην ζωή μας φέρνει μία «πνοή» ανανέωσης, μία θετική ενέργεια αποτελούμενη από καινούργια κίνητρα, έναν ενθουσιασμό για νέες δραστηριότητες και μία νέα – σε βελτιωμένη έκδοση – καθημερινότητα.
Στον αντίποδα, αρκετός κόσμος παραμένει μόνος του διότι μία αλλαγή στην συναισθηματική του ζωή τον αγχώνει. Πιο συγκεκριμένα, αγχώνεται στην ιδέα ότι θα βγει εκτός προγράμματος, ότι θα «ξε-βολευτεί» από την ζωή που έχει διαμορφώσει και περνάει καλά σε αυτή. Διότι μία νέα σχέση έχει και τις δυσκολίες της στο να βρεθεί μία κοινή γραμμή συνεννόησης και μετέπειτα συμβίωσης. Ακόμα και στον γάμο ή στον ερχομό ενός παιδιού, που επί το πλείστον αποτελεί ευχάριστη και ανανεωτική αλλαγή, χρειάζεται χρόνος και ενέργεια για μία πιο ομαλή μετάβαση.
Και όσο μεγαλώνουμε ηλικιακά τόσο πιο έντονα τρομάζουν αυτές οι αλλαγές. Γεγονός φυσιολογικό καθώς ο άνθρωπος είναι γενετικά ρυθμισμένος να διακατέχεται από άγχος μπροστά στις αλλαγές, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει από το να προβαίνουμε σε αυτές, καθώς μόνο έτσι μπορούμε να εξελιχθούμε, να κάνουμε το κάτι παραπάνω, και να αποφύγουμε την στασιμότητα.
Επίσης, ένας χωρισμός – ακόμα και εάν αποτελεί επιδιωκόμενη αλλαγή- έχει τις «παρενέργειες» του. Όλες αυτές οι αλλαγές που συνεπάγονται του χωρισμού είναι ψυχοφθόρες και χρειάζεται σημαντικός χρόνος προσαρμογής. Πόσο μάλλον όταν η αλλαγή αφορά απρόσμενο και ανεπιθύμητο χωρισμό ή απώλεια συντρόφου. Έτσι, για παράδειγμα, εάν χωρίσεις από τον/τη σύντροφο σου πρέπει να δημιουργήσεις εκ νέου την δομή της ζωής σου, στην οποία ο/η σύντροφος σου δεν θα έχει θέση πια. Αυτή η διαδικασία είναι η λεγόμενη «προσαρμογή».
Πρώτη στη λίστα των αλλαγών που προκαλεί το μεγαλύτερο άγχος είναι η απώλεια, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου (Τhomas H. Holmes και Richard H.Rahe, Journal of Psychological Research, 11ος τόμος). Σε αυτή την περίπτωση καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μία ανεπιθύμητη αλλά κυρίως μη-αναστρέψιμη και άδικη αλλαγή, που είναι δυσβάσταχτη καθώς ξεπερνά τα όρια της αντοχής μας. Διότι είναι αιφνίδια και αναπάντεχη, χωρίς να υπάρχει το περιθώριο χρόνου για προσαρμογή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δυσκολευτούμε να ισορροπήσουμε στα νέα δεδομένα, προσπαθώντας να βρούμε τη νέα μας θέση που θα μας βοηθήσει αρχικά να επιβιώσουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω την ζωή μας.
Στην περίπτωση απώλεια συντρόφου (ή χωρισμού), για να επέλθει η προσαρμογή μας στα νέα δεδομένα ζωής, χρειάζεται να περάσουμε από τα εξής πέντε στάδια (Kubler-Ross, 2005):
- Άρνηση και απομόνωση
- Θυμός
- Διαπραγμάτευση
- Κατάθλιψη
- Αποδοχή
Είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας για να προετοιμαστεί για τις επερχόμενες αλλαγές ή να επεξεργαστεί και να κατανοήσει τις αλλαγές που έχουν έρθει αιφνιδιαστικά στην προσωπική μας ζωή. Ώστε να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα στα νέα δεδομένα της ζωής μας και φυσικά να αντλούμε ευχαρίστηση από αυτήν.
Σημαντικό κομμάτι στην ζωή μας αποτελεί και η εργασίας μας, που σημαίνει ότι οποιαδήποτε τομέα αυτό, μας επηρεάζει έντονα. Πιο αναλυτικά στο επόμενο άρθρο.
Πηγές:
- www.wpi.edu
- www.maxmag.gr