Από την Ψυχολόγο του «Θάλπος Καλαμάτας», Εύη Τσικρικού
Η εξαρτημένη διαταραχή της προσωπικότητας είναι μία από τις πιο συχνά διαγνωσμένες διαταραχές της προσωπικότητας. Εμφανίζεται εξίσου το ίδιο σε άνδρες και σε γυναίκες, και συνήθως στην νεανική ηλικία , είναι παρούσα σε διάφορους τομείς της ζωής και συνδέεται με ανεπαρκή λειτουργία. Χαρακτηρίζεται από διάχυτη ψυχολογική εξάρτηση από άλλους ανθρώπους. Αποτελεί μία μακροχρόνια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι εξαρτώνται από άλλους για να καλύψουν τις συναισθηματικές και σωματικές ανάγκες τους, με μία μόνο μειονότητα να επιτυγχάνει φυσιολογικά επίπεδα ανεξαρτησίας.
Το ICD-10 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας παραθέτει την Εξαρτημένη Διαταραχή της Προσωπικότητας ως F60.7
Χαρακτηρίζεται από τουλάχιστον 4 από τα ακόλουθα:
• Παρότρυνση ή υποχώρηση σε άλλους να λάβουν τις πιο σημαντικές αποφάσεις για την ζωή του
• “Τοποθέτηση” των αναγκών των φροντιστών του πάνω από τις δικές του, και αδικαιολόγητη συμμόρφωση με τις επιθυμίες τους
• Απροθυμία να εκφράσουν την οποιαδήποτε λογική απαίτηση στον άνθρωπο από τον οποίο εξαρτώνται
• Αίσθημα ανικανότητας όταν βρίσκεται μόνο του, εξαιτίας του υπερβολικού φόβου ότι δεν θα καταφέρει να φροντίσει τον εαυτό του
• Ενασχόληση με το φόβο της εγκατάλειψης από ένα άτομο με το οποίο έχει στενή σχέση και ότι θα χρειαστεί να φροντίσει ο ίδιος τον εαυτό του.
• Περιορισμένη ικανότητα λήψης καθημερινών αποφάσεων χωρίς την συμβουλή και έγκριση των άλλων
Αντίστοιχα σχετικά χαρακτηριστικά μπορεί να περιλαμβάνουν την αντίληψη του εαυτού του ως ανήμπορου, ανίκανου με έλλειψη αντοχής.
Συμπεριλαμβάνεται:
Ασθενική, ανεπαρκής, παθητική και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα (διαταραχή).
Αν και η ακριβής αιτία της διαταραχής αυτής δεν είναι γνωστή, πιθανότατα περιλαμβάνει έναν συνδυασμό βιολογικών, αναπτυξιακών, ιδιοσυγκρασιακών και ψυχολογικών παραγόντων. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι ένα αυταρχικό ή υπερπροστατευτικό είδος ανατροφής των παιδιών μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη εξαρτώμενων χαρακτηριστικών προσωπικότητας σε άτομα που είναι ευάλωτα/ευεπηρέαστα στη διαταραχή αυτή.
Επίσης, τραυματικές ή αρνητικές εμπειρίες στη πρώιμη ζωή ενός ατόμου, όπως η παραμέληση, η κακοποίηση ή μία σοβαρή ασθένεια, μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης διαταραχών της προσωπικότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής αυτής, αργότερα στη ζωή.
Η διαταραχή αυτή αντιμετωπίζεται γενικά με ψυχοθεραπεία. Ο κύριος στόχος αυτής της θεραπείας είναι να κάνει το άτομο πιο ανεξάρτητο και να το βοηθήσει να διαμορφώσει υγιείς σχέσεις με τους γύρω του. Αυτό γίνεται με την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης του.
Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από κατάθλιψη ή άγχος ως απόρροιας της διαταραχής αυτής, αλλά αυτό δεν αντιμετωπίζει τα ουσιαστικά προβλήματα που προκαλούνται από αυτήν. Τα άτομα που παίρνουν αυτά τα συνταγογραφούμενα φάρμακα είναι επιρρεπή στον εθισμό και την κατάχρηση ουσιών και ως εκ τούτου ενδέχεται να απαιτείται παρακολούθηση.
https://www.webmd.com/anxiety-panic/guide/dependent-personality-disorder#1
“Dependent Personality Disorder”. www.mentalhealth.com. Retrieved 2018-08-09.
Dependent personality disorder – International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision (ICD-10) Archived 2006-04-27 at the Wayback Machine.
Simonelli, Alessandra; Parolin, Micol (2017). Encyclopedia of Personality and Individual Differences. Springer, Cham. pp. 1–11. doi:10.1007/978-3-319-28099-8_578-1.
Goldberg, Joseph. “Dependent Personality Disorder”. WebMD.
Goldberg, Joseph. “Dependent Personality Disorder”. WebMD.
PHOTO CREDIT: Zulmaury Saavedra