Ψυχικές Διαταραχές
από την ψυχολόγο του “Θάλπος Καλαμάτας” Εύη Τσικρικού
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι πολλές, περισσότερες από αυτές των προηγούμενων γενεών και εξαιτίας αυτού βρισκόμαστε σε μία συνεχόμενη κατάσταση αβεβαιότητας και άγχους. Έχουμε μία επιβαρυμένη ψυχική υγεία και μία μόνιμη αίσθηση ότι επίκειται καταστροφή.
Δεν ήρθαμε όμως εδώ σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτήν την εποχή, απλά για να επιβιώσουμε αλλά για να βιώσουμε στο ζενίθ έναν κόσμο εκπληκτικών πιθανοτήτων και δυνατοτήτων, να ακμάσουμε. Όμως το κάνουμε; Ή έστω το προσπαθούμε; Και αν όχι, για ποιο λόγο;
Ένας μονίμως ελλοχεύον φόβος είναι συνήθως αυτός που μας εμποδίζει. Ο φόβος της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, ο φόβος ότι θα μας απορρίψουν, ότι θα αποτύχουμε, ότι θα απομείνουμε μόνοι, ότι θα μας ασκήσουν αρνητική κριτική, ότι θα είμαστε ανεπαρκείς κοκ.
Ο φόβος οδηγεί τους ανθρώπους να παίρνουν ακραίες προφυλάξεις και να γίνονται καχύποπτοι. Γίνεται τόσο κυρίαρχος που πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να ρισκάρουν λίγο έως καθόλου και έτσι, αντί να βιώνουν τη ζωή στο έπακρο, ακολουθούν την πεπατημένη οδό που είναι η πιο ασφαλής επιλογή.
Σίγουρα υπάρχουν στιγμές και λόγοι για να λειτουργούμε με δικλείδες ασφαλείας. Αν μη τι άλλο, σύμφωνα με τον Maslow, η ικανοποίηση της ανάγκης για ασφάλεια, δηλαδή η προσπάθεια μας να νιώσουμε ασφάλεια και να αποφεύγουμε οτιδήποτε επιβλαβές, είναι βασικό στάδιο για να καταφέρουμε να έχουμε όσο το δυνατόν πιο πλήρες το αίσθημα της προσωπικής εξέλιξης, της επιτυχίας, και της ικανοποίησης από την ζωή μας. Απλά δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της απόκτησης της πραγματικής εμπειρία της ζωής.
Πολλές είναι οι φορές που θα γίνουμε επ’ αόριστο αναβλητικοί παρακινούμενοι από φόβο. Θα βρούμε δικαιολογίες να μην δοκιμάσουμε νέα χόμπι, να μην πάμε ούτε φέτος εκείνο το ταξίδι, να μην στείλουμε το βιογραφικό μας σε εκείνη την ενδιαφέρουσα θέση που άνοιξε, να μην μετακομίσουμε σε άλλη περιοχή, να αρνηθούμε εκείνο το ραντεβού κπλ.
Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι φόβος δεν είναι ισχυρότερος από την ελπίδα, την ηρεμία ή τη γενναιότητα, απλά είναι πιο διαδεδομένος. Αυτό που φοβόμαστε σίγουρα όλοι είναι το τέλος της ζωής και είναι λογικό, εφόσον είναι αναπόφευκτο. Πόσο λογικό είναι όμως να φοβόμαστε να ζήσουμε; Όχι, φυσικά, να λειτουργούμε με άγνοια κινδύνου και να αψηφούμε τον θάνατο αλλά να μην φοβόμαστε ότι θα “πέσουμε” γιατί ξέρουμε ότι θα “ξανασηκωθούμε”.
Θα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις επιλογές που έχουμε, να βιώνουμε το κάθε τι ώστε να αποκτούμε εμπειρίες ζωής, με άλλα λόγια να ΖΟΥΜΕ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
• https://www.phillymag.com/news/2020/02/01/millennials-having-kids/
• https://www.psychologytoday.com/us/blog/what-mentally-strong-people-dont-do/202001/top-10-fears-hold-people-back-in-life
• https://medium.com/swlh/are-you-afraid-to-live-af876abc3d78
