Καλή Ψυχική υγεία
από την ψυχολόγο του “Θάλπος Αττικής” Μαρία Μακριδάκη
Στις 7 Ιουλίου η ανθρωπότητα γιορτάζει την παγκόσμια ημέρα Συγχώρεσης, με σύνθημα αυτής της παγκόσμιας αυτής γιορτής το forgive and be forgiven. Πράγματι η αξία και η διαδικασία της συγχώρεσης είναι κομμάτι πολλών θρησκευτικών δογμάτων, όπως και η ψυχική διεργασία πίσω από την συγχώρεση είναι σημαντική για την Ψυχολογία.
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα συγχώρεσης λοιπόν θα εστιάσουμε στη δύναμη της συγχώρεσης, στην αυτό-συγχώρεση και στη συγχώρεση των άλλων όπως και στη σημασία της για την ψυχική μας υγεία.
Ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να μας οδηγήσει σε αισθήματα πικρίας, θυμού, απογοήτευσης, μνησίκακες σκέψεις και πόθο για εκδίκηση. Είναι σημαντικό λοιπόν να ξεπεράσουμε αυτή την τοξικότητα και να κοιτάξουμε μπροστά. Αυτό πρακτικά δε σημαίνει ότι ξεχνάμε ότι έχει γίνει και μας έχει φέρει σε αυτή τη θέση. Η συγχώρεση δε σημαίνει απαραιτήτως συμφιλίωση. Συγχωρώ δε σημαίνει ξεχνώ. Οι κακές και τραυματικές εμπειρίες με τρίτους δεν εξαλείφονται από τη μνήμη, αλλά έχουμε την προσωπική επιλογή να προχωρήσουμε μπροστά.
Είναι σημαντικό να μην βάλουμε «κάτω από το χαλί» την άσχημη εμπειρία, αλλά να την επεξεργαστούμε για να μάθουμε μέσα από αυτή να προστατευόμαστε και να μην φοβόμαστε να εκφράσουμε έντονα συναισθήματα όπως είναι ο θυμός. Είναι επίσης σημαντικό να μην επεξεργαζόμαστε την άσχημη εμπειρία εμμονικά και εκδικητικά γιατί το μακρόχρονο μίσος είναι τοξικό για εμάς.
Συγχωρώ λοιπόν, σημαίνει αφήνω πίσω την εμπειρία, αφήνω πίσω μου την μνησικακία και τις σκέψεις εκδίκησης. Η συγχώρεση είναι δύναμη όχι αδυναμία, είναι σοφία όχι αφέλεια. Αυτός που συγχωρεί δείχνει ότι έχει την εσωτερική δύναμη όχι να απαλλάξει το άτομο που τον πλήγωσε, αλλά να απελευθερωθεί από αυτόν και να μην επιτρέψει την επανάληψη της τραυματικής πράξης.
Αντίστοιχα, εάν είμαστε ο φταίχτης κάποιων περιπτώσεων είναι σημαντικό να αναλαμβάνουμε ευθύνη για τα λάθη μας, να τα παραδεχόμαστε καταρχάς σε εμάς, να κάνουμε την αυτοκριτική μας για να μην τα επαναλάβουμε και να τα αναγνωρίσουμε μπροστά στα άτομα που θίξαμε. Η έντονη ενοχή και το συναίσθημα της ντροπής δεν είναι ωφέλιμα μακροπρόθεσμα.
Αν δεν βρούμε τη δύναμη να συγχωρήσουμε θα μεταφέρουμε με τοξικότητα τα συναισθήματα πικρίας και θυμού μας και σε άλλα άτομα, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον. Θα παγιδευτούμε τόσο πολύ στα αρνητικά μας συναισθήματα και στο αίσθημα αδικίας που δε θα μπορούμε να ζήσουμε πραγματικά στο παρόν, αλλά θα ζούμε στο παρελθόν και στην απομόνωση χάνοντας συνεχώς τις ευκαιρίες που μας προσφέρει το παρόν.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το να παραδεχτούμε τον πόνο σε εμάς και να αναγνωρίσουμε ποιος συνετέλεσε σε αυτόν. Ας εκφράσουμε τι νιώθουμε χωρίς να έχουμε την προσδοκία μιας απόλυτα διορθωτικής εμπειρίας και πλήρους αντιστροφής της αδικίας, αλλά μιας εμπειρίας μάθησης, έτσι ώστε να προστατευτούμε από μια επανάληψη και να προχωρήσουμε μπροστά για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, χωρίς να είμαστε αιχμάλωτοι του παρελθόντος μας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Toussaint, L.L., Worthington, E.L., & Williams, D.R., (2015). Forgiveness and Health: Scientific Evidence and Theories Relating Forgiveness to Better Health
Photo by Paul Gilmore on Unsplash
