από την ψυχολόγο του “Θάλπος Καλαμάτας” Εύη Τσικρικού
Η λέξη «έρωτας» στο άκουσμα της φέρνει στο μυαλό του καθενός συνειρμικά τις λέξεις πάθος, ένταση, ενθουσιασμός, ευτυχία, αισιοδοξία αλλά και πόνος, απογοήτευση και ματαίωση. Πρόκειται για μία κατάσταση που αποτελεί κινητήριο δύναμη για τον άνθρωπο, που την αποζητά για να δώσει νόημα στην ζωή του.
Μπορεί τα κριτήρια (συνειδητά ή ασυνείδητα) για να ερωτευτεί κάποιος να διαφέρουν μεταξύ των ανθρώπων, άλλοι είναι πιο “εγκεφαλικοί” τύποι και χρειάζονται χρόνο ενώ άλλοι είναι πιο αυθόρμητοι και ενθουσιώδεις. Όλοι όμως όταν ερωτευτούν θα βιώσουν έντονα συναισθήματα, ανεξαρτήτως του τρόπου που θα τα εκδηλώσουν.
Για αυτά τα έντονα συναισθήματα ευθύνονται τρεις βασικοί νευροδιαβιβαστές: η αδρεναλίνη, η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη. Αυτοί βρίσκονται πίσω από το διαρκές αίσθημα ευφορίας και τις “πεταλούδες” στο στομάχι που νιώθει ο ερωτευμένος. Έχει την διαρκή σκέψη του άλλου, τι κάνει, πως νιώθει, αν είναι καλά και πότε θα τον ξαναδεί. Έχει μία συνεχόμενη ανάγκη να βρίσκεται με τον άλλον και όταν αυτή η ανάγκη δεν καλύπτεται νιώθει άγχος, δεν κοιμάται, στεναχωριέται, θυμώνει και ζηλεύει.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, η συνθήκη του έρωτα διαρκεί από λίγους μήνες έως 2-3 χρόνια (σπάνια να φτάσει τα 7 χρόνια). Άλλωστε και πρακτικά ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι σε θέση να αντέξει σε μακροχρόνιο επίπεδο τα υψηλά επίπεδα stress που προκαλεί αυτή η κατάσταση. Έτσι, λοιπόν, η ένταση της σταδιακά μειώνεται και το “τυφλωμένο” από έρωτα άτομο αποκτά μία πιο “νηφάλια”, πιο αντικειμενική ματιά για τον σύντροφο του. Διακρίνει πλέον πιο ξεκάθαρα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του άλλου και συνειδητοποιεί ότι λόγω έλλειψης κρίσης της περιόδου του έρωτα, τον είχε εξιδανικεύσει. Για αυτό πολύ συχνά προκύπτει η απορία «Αυτό τον άνθρωπο ερωτεύτηκα;».
Το γεγονός ότι υποχωρεί η συναισθηματική ένταση του έρωτα δεν είναι απαραίτητο επακόλουθο ότι θα διαλυθεί η σχέση διότι κατά την διάρκεια του συντίθεται μία πληθώρα διαφορετικών και βαθύτερων συναισθημάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών που σταδιακά εξελίσσονται σε «αγάπη».
Η αγάπη δεν αποτελεί τον θάνατο του έρωτα αλλά την καλύτερη δυνατή εξέλιξη του. Το ζευγάρι αποκτά αισθήματα στοργής και αφοσίωσης ικανά να διαρκέσουν μία ολόκληρη ζωή. Μπορεί να μην είναι τόσο συναρπαστική όσο ο έρωτας και η σχέση να χρειάζεται δουλειά, θυσίες και χρόνο για τα οποία απαιτείται ωριμότητα και ψυχραιμία. Η σχέση όμως καταλήγει να αποκτά μία βαθύτερη και πιο ουσιαστική βάση και μέσα από αυτήν δίνεται η δυνατότητα στο ζευγάρι να αναδείξουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους ενώ ταυτόχρονα το πάθος και ο πόθος παραμένουν ενεργά. Έρευνες έχουν άλλωστε δείξει ότι οι άνθρωποι που κάνουν το πιο συχνό και πιο ικανοποιητικό σεξ είναι εκείνοι που έχουν μακροχρόνιες σχέσεις αγάπης.
Όταν το ζευγάρι κατανοήσει και εκτιμήσει τους δεσμούς της αγάπης που περιβάλλουν τη σχέση τους, η αγάπη αυτή θα τους κάνει πιο δυνατούς, με λιγότερο φόβο και πόνο. Αυτή η αγάπη θα παραμείνει για πάντα ακόμα και αν το ζευγάρι χωρίσει, ακόμα και όταν ο ένας από τους δύο φύγει από την ζωή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• https://thoughtcatalog.com/john-alex-clark/2017/02/the-truth-behind-how-long-love-lasts-and-why-you-cant-get-over-your-ex-years-later/
• https://www.betterhelp.com/advice/relations/love-vs-in-love-which-is-better/
• https://www.psychologytoday.com/us/blog/hold-me-tight/201006/can-love-last-lifetime
Photo by freestocks on Unsplash