Ψυχικές Διαταραχές
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, περίπου 7% των παιδιών σχολικής ηλικίας έχουν Ελλειμματική Προσοχή ή/και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ).
Όλα τα παιδιά κάποιες στιγμές μπορεί να είναι απρόσεκτα, υπερκινητικά ή παρορμητικά. Η διάφορα με τα παιδιά που έχουν ΔΕΠ-Υ είναι ότι αυτά παρουσιάζουν τα παρακάτω συμπτώματα σε κάθε περιβάλλον. Επίσης, τα συμπτώματα αυτά είναι αρκετά επίμονα και σοβαρά, ώστε να έχουν αρνητικές συνέπειες στην λειτουργικότητα τους και κυρίως στη μαθησιακή διαδικασία και στις σχέσεις με τον περίγυρο τους.
Σημάδια της ΔΕΠ-Υ
Μερικά χαρακτηριστικά που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη της ΔΕΠ-Υ είναι τα εξής:
Το παιδί:
- Κάνει κάτι πριν να το σκεφτεί και δείχνει να μην υπολογίζει τις συνέπειες
- Κάνει απρόσεκτα λάθη όταν διαβάζει και γράφει
- Πηγαίνει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, χωρίς να ακολουθεί ένα σχέδιο δράσης
- Αδυνατεί να οργανωθεί
- Ξεχνά απαραίτητα πράγματα
- Ξεχνά διαδοχικές οδηγίες που του δίνονται
- Δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τα μαθήματα του ή μια δουλεία που του ανατίθεται
- Φαίνεται ότι κάποιες στιγμές χάνεται στις σκέψεις του, είναι συχνά αφηρημένο
- Όταν ασχολείται με κάτι, η προσοχή του διασπάται εύκολα
- Δεν περιμένει τη σειρά του, διακόπτει τους άλλους
- Κάνει συνεχώς θόρυβο, μιλάει πολύ
- Αδυνατεί να μείνει ακίνητο για πολλή ώρα
Προβλήματα που σχετίζονται με την ΔΕΠ-Υ
Η ΔΕΠ-Υ συχνά συνυπάρχει με συναισθηματικά, συμπερφορικά και κοινωνικά προβλήματα:
Προβλήματα συμπεριφοράς: Το παιδί αδυνατεί να ακολουθεί κανόνες και δεν πειθαρχείται εύκολα, είναι επιθετικό
Δυσκολίες στη σχέση του παιδιού με τα άλλα μέλη της οικογένειας και με τους συνομήλικους
Σχολικές δυσκολίες: Το παιδί μένει πίσω στα μαθήματα ή/και παρουσιάζει συμπτώματα παρόμοια με αυτά των μαθησιακών δυσκολιών
Χαμηλή αυτοεκτίμηση (εξαιτίας των μαθησιακών αδυναμιών και των προστριβών που έχουν με άλλους ανθρώπους)
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση των δυσκολιών ξεκινά με την αξιολόγηση της κατάστασης και τη δημιουργία και εφαρμογή ενός εξατομικευμένου προγράμματος για το παιδί.
Η παρέμβαση στοχεύει στην καλύτερη κατανόηση του προβλήματος απ’ όλους και στο χειρισμό της συμπεριφοράς του παιδιού από τους γονείς. Επίσης, το παιδί αποκτά τις απαραίτητες δεξιότητες και στρατηγικές, ώστε να χειριστεί τις δυσκολίες του και προωθείται η συνεργασία με το σχολειό για μία πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Κατερίνα Τσίτση,
Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος, MSc
http://www.psyxologos-thermi.gr/
